Do edukacji zdrowotnej przywiązuje się coraz większą wagę na różnych szczeblach nauczania. Już od najmłodszych lat, dzieci są wprowadzane w tajniki dbania o własne zdrowie, zarówno przez rodziców, jak i opiekunów w żłobkach oraz nauczycieli wychowania przedszkolnego. Właściwa edukacja zdrowotna rozumiana jest jako proces dydaktyczno-wychowawczy i wpleciona została w ramy rozmaitych przedmiotów szkolnych w ujęciu edukacji elementarnej, na przykład lekcjach w-f, przyrody, wychowaniu do życia w rodzinie, wiedzy o społeczeństwie, religii, etyce oraz w ramach spotkań z higienistkami, które wyjaśniają dzieciom kwestie związane z higieną jamy ustnej, myciem dłoni etc.
Edukacja zdrowotna – cele
Zadaniem edukacji zdrowotnej jest przede wszystkim ukształtowanie u młodego człowieka postaw prozdrowotnych, akceptacji procesów dojrzewania, jak i podniesienia świadomości oraz wrażliwości na choroby, które mogą pojawić się wśród krewnych i grupie rówieśniczej. Temat edukacji zdrowotnej jest niezwykle bogaty i złożony.
W punktach można go sprowadzić do kilku zasadniczych celów szczegółowych:
- obserwacja własnego stanu zdrowia i rozpoznawanie reakcji organizmu na różne problemy jak stres czy przykre sytuacje losowe;
- zrozumienie, czym jest zdrowie i jaki ma wpływ na nasze życie emocjonalne, społeczne i zawodowe;
- wzbudzanie poczucia odpowiedzialności za swoje zdrowie własne i innych ludzi;
- podniesienie świadomości na temat negatywnego wpływu używek i alkoholu na zdrowie i życie społeczne;
- edukacja seksualna i zagrożeń wynikających z niezabezpieczonych stosunków;
- identyfikacja przez jednostki swoich zalet i mocnych stron wynikających ze sprawności fizycznej oraz indywidualnych predyspozycji do uprawiania różnych dziedzin sportu;
- wpływ diety i prawidłowego odżywiania na stan zdrowia;
- umiejętność rozpoznawania własnych stanów emocjonalnych, nazywanie uczuć i rozmawianie o nich.
Edukacja zdrowotna – wyzwania
Kwestie związane ze zdrowiem to temat niezwykle delikatny. Wyzwaniem edukacji zdrowotnej na każdym szczeblu nauczania jest przekazanie wiedzy w formie, która będzie przystępna dla danej grupy wiekowej. Inaczej rozmawia się z dziećmi zaczynającej szkołę podstawową, a inaczej z dojrzewającą młodzieżą – tym bardziej, że samo dojrzewanie zarówno fizyczne, jak i emocjonalne może przebiegać w różnym tempie. Wrażliwość i umiejętność rozmawiania na różne tematy, kształtowana jest poniekąd w środowisku domowym i może być różna, w zależności od dziecka. Wyzwanie stanowi również dostosowanie podstawy programowej do współczesnych uwarunkowań – w dobie internetu, dzieci narażone są na różne treści, które mogą być sprzeczne z ogólnie przyjętymi normami w społeczeństwie i powodować dysonans poznawczy.